WYTRZYMAŁOŚĆ LODU

Lód szary lub sniegolód może mieć niższš wytrzymałość nawet o 50% w stosunku do lodu czarnego. Lód czarny na wodach, gdzie występuje pršd może mieć mniejszš wytrzymałość nawet o 20%.

Nowy, świeży lód (najczęściej tzw. czarny lód) jest mocniejszy od starego lodu (najczęściej szary lód lub sniegolód).

Śnieg może izolować lód i wzmacniać jego wytrzymałość, jednocześnie może być niebezpieczny, ponieważ zasłania tzw. pęknięcia ciśnieniowe  i inne miejsca z otwartš wodš.

Zaspy osłabiajš narastanie lodu w miejscach ich występowania, wiosnš zapoczštkowujš powstawanie niebezpiecznych miejsc tzw. oparzelisk.

Na jeziorach należy szczególnie uważać na pęknięcia ciśnieniowe (szczeliny), które powstajš na skutek skoków temperatury. Pęknięcia ciśnieniowe co roku tworzš się zazwyczaj w tych samych miejscach, szczególnie tam gdzie na dnie istniejš jakieś przeszkody. Szklisty, przezroczysty lód wydaje się być bezpieczny, jednak sytuacja może ulec szybko zmianie, szczególnie wtedy kiedy pod lód przedostaje się powietrze. Również silny wiatr może spowodować, że lód pęknie tworzšc szczelinę.

Ujścia ścieków, jako źródła cieplejszej wody, zamarzajš tylko przy bardzo niskich temperaturach; mosty, budowane zwykle w przewężeniach, sš miejscami, w których występujš pršdy wodne, a także spore ilości ciepła wydzielonego przez pojazdy; woda w ich pobliżu zamarza źle, a lód z reguły kryje w sobie niemiłe niespodzianki.

Wiosnš pod wpływem słońca i wiatru tafla lodu 'szpilkuje', tzn. zwarta dotychczas krystaliczna struktura zaczyna dzielić się na pionowe, wšskie, długie kryształy tworzšc luźno ułożone tzw szpilki - taki lód mimo swej znacznej grubości jest bardzo słaby i niebezpieczny.

  Poduszkowiec ratowniczy - abyś nigdy nie musiał ich spotkać na jeziorze...

INFORMACJE O POWSTAWANIU POKRYWY LODOWEJ

Cieńszy lód będzie także zawsze w pobliżu ujść wszelkiego rodzaju kanałów, oczyszczalni ścieków i innych dopływów, w pobliżu źródeł (także podwodnych) pod mostami oraz w miejscach porośniętych roślinnościš podwodnš oraz trzcinš (butwiejšce na dnie szczštki roślin wytwarzajš gazy, które wynoszš cieplejszš wodę ku górze).

W cišgu sezonu pokrywa lodowa, w zależności od warunków atmosferycznych ulega najróżniejszym przemianom. Poczštek pokrywie najczęściej daje śnieg. Na poczštku zimy jest on przeważnie puszysty. Pomimo niekiedy grubej warstwy, nie stanowi on dużego obcišżenia dla lodu, dlatego rzadko powoduje wychodzenie wody na lód porzez szczeliny. W wyniku działania wilgoci, słońca lub wiatru, puszysty śnieg z czasem osiada, zmniejsza się jego głębokość, ale staje się bardziej zbity. Jeżeli teraz nastšpi mroźna słoneczna pogoda, wówczas na powierzchni śniegu tworzy się twardsza warstwa, przypominajšca skorupę. Skorupa ta w nocy jest twarda, natomiast w cišgu dnia mięknie. Mimo tego może być poważnš przeszkodš w żegludze lodowej (bojerowej). Nieco inny jest przebieg zjawisk, gdy opad śniegu jest niewielki, a bezpośrednio po nim panuje mroźna słoneczna pogoda. Wtedy cienka warstwa puszystego śniegu, lekko nadtopiona w cišgu dnia, w nocy ulega stopniowemu przemrożeniu, tworzšc zmarzlinę śniegowš. Mokry śnieg znacznie bardziej obcišża taflę lodowš, tym bardziej, że jego opady sš na ogół obfitsze i występujš przy wyższych temperaturach powietrza. Jeśli jest go dużo, przez szczeliny i pęknięcia wydostaje się na lód woda, która stopniowo przesyca śnieg. Jednocześnie woda, pochodzšca z nadtopionego na powierzchni śniegu, jako cięższa - spływa na lód. Warstwa przesyconego wodš śniegu zawiera dużo powietrza i dlatego zamarza źle. Tak powstaje nowa warstwa nośna lodu, zwana szarym lodem lub śniegolodem. Barwa śniegolodu zależy od stopnia przesycenia śniegu wodš i może być od jasno szarej do niemal czarnej. Znaczny wpływ na zalegajšcy na lodzie śnieg ma też wilgotność powietrza. Mianowicie podczas dużej wilgotności śnieg ulega przemoczeniu i bardzo szybko osiada. Spływajšca woda przyspiesza przemoczenie jego dolnych warstw. Deszcz oczywiście przyspiesza znacznie ten proces. I w tym przypadku, w czasie ochłodzenia, powstaje nośny śniegolód.